Bugün yine seni düşündüm
Düşündüm ve ağladım anne!
Bir öğretmen arkadaşın düğünü vardı
O, tam otuz yaşındaydı
Yani seni kaybettiğimiz yaşta.
Gözlerim doldu ama ağlayamadım
Daha doğrusu ortam bozulmasın diye
İçime ağladım anne, içime ağladım.
Şimdiki kızlar genelde otuzuna yakın evleniyorlar
Yani o yıllarda gelinlik giyiyorlar
O yıllarda yeni bir hayata başlıyorlar.
Sen de o yıllarda beyazlar giyinmiştin anne!
O zaman ben on iki, ağabeyim on üç,
Kız kardeşlerim iki ve bir yaşındaydı.
O son geceyi hiç unutamadım anne
Ağabeyimle beni sıkı sıkı kucaklamıştın
Sanki hepimiz biliyorduk bunun son kucaklayış olduğunu
“Kardeşleriniz önce Allah’a sonra size emanet” demiştin usulca.
O günden sonra sürekli ağladım anne
Ne zaman annesini kucaklayan bir çocuk
Ne zaman çocuğuna sarılan bir anne görsem
Ne zaman anneyle ilgili bir şiir duysam, bir türkü dinlesem
Hep ağladım anne, hep ağladım.
Çok zaman eşim de bana katılıyor birlikte ağlıyoruz.
O belki de kendi annesi için ağlıyor ama, olsun, hoşuma gidiyor.
Senden sonra babam hiç evlenmedi
Bizlere analık gelsin istemedi.
En küçük kardeşimizi senden bir yıl sonra kaybettik anne.
Mutlaka gelmiştir yanına, atılmıştır kollarına.
Bizler zor da olsa büyüdük, evlendik, çocuklarımız oldu.
Okulda öğretmenler sorardı: Annenizin, babanızın adı ne? Diye
Hatice der, yine ağlardım anne.
Bu öğretmenler de neye sorarlar bilmem ki!
Her öğretmen mutlaka sorardı.
Ben de her seferinde mutlaka ağlardım.
Sonra ben öğretmen oldum, bu sefer de ben soruyorum.
“Annem yok, öldü.” Diyen olursa yine ağlıyorum anne, yine ağlıyorum…
Aradan çok zaman geçti
Yüzünün şeklini, gözlerinin rengini unutur gibi oldum
Ama nerede nur yüzlü bir anne görsem
Benim annem de böyle nur yüzlüydü diyorum.
Ah anne! Neden hiç resmin yok?
Hiç olmasa büyütür odama asardım. Doya doya bakar, koklar, öperdim.
Dertlerimi, sıkıntılarımı, sevinçlerimi paylaşırdım.
Belki de böylesi daha iyi; ben seni hayalimde daha iyi canlandırıyorum
Ve dünyanın en güzel annesi benim annem diyorum.
Hayata doymayan, çocuklarına doymayan gelin annem,
Diyorum ve seni çok özlüyorum,çok….…
Bak işte yine ağlıyorum…Ağlıyorum anne! .......
Kayıt Tarihi : 27.2.2012 19:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri otuz yaşında evlenen bir bayan öğretmen arkadaşın düğününden döndükten sonra sabaha kadar gözyaşı dökerek yazdım. Aradan yedi yıl geçmesine rağmen yine her okuduğumda ağlarım.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!