Anne yine sen geldin aklıma,
Sofrada yemek yiyorduk,
Babam, kardeşim ve ben,
Ama senin yerin boştu Anne!
Yutamadım lokmamı,
Boğazıma takıldı, doldu gözlerim,
Kardeşim ve babam sordular,
Ne oldu neden ağlıyorsun dediler.
Kaltım hızla yerimden koşar adımla,
O sırada sımsıkıcak akan gözyaşım,
Damlayı verdi boş kalan yerine,
Anne! dedim, ardından.
Yavrum! diye bir ses yükseldi,
İçim acıttı Anne sana malüm mü oldu?
Evlatlar anayı unutamaz ki Anne!
Analarda evlatlarını...
Kayıt Tarihi : 13.5.2008 15:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir anneyle bir evladın bağlılığı gerçek yaşanmış olaydan esinlenerek yazdığım bir şiir arkadaşlar.
Tebrikler ***Tam Puan
saygılarımla kutluyorum...
anne ne unutulur ne unutur...
yürekleriyle ruhlarıyla hep can parelerinin yanlarındadır...
saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (5)