Ağladığımı kimseye söyleme anne
Onlar beni güçlü biliyor
Onlar beni en zor günümde bile ayakta biliyor
Ben aslında gülerek geçirdiğim her günün akşamı evde
Ağlarken
Onlar benim içimin sızladığını
yüreğimin yandığını bilmiyor
Ağladığımı kimseye söyleme anne
Ben aslında onun gözlerine bakmaya bile kıyamazken
Onlar benim üzüleceğimi tahmin bile etmiyor
Ağladığımı kimseye söyleme anne
Onlar beni ağlamaz biliyor
Onlar beni
üzüldüm mü bulunduğum şehri bulutlar kaplar düşgözlerimin alaca kılızlığı ile yanar Biliyor
Ben aslında odama kapanıp sitem duygusuyla bir köşeye sinerken
Onlar beni hiçbir şeyin sarsacağını akıllarının ucundan bile
Geçirmiyor
Ağladığımı kimseye söyleme anne
Onlar bunu hiç bilmiyor
Onlar için ben en sağlam köprülerden daha sıkı bağlıyımdır
Hayata
Ben aslında ölümle yaşam arasındaki ince çizgide bir o yana
Bir bu yana giderken
Onlar hala benim için hayatın büyük bir hayal kırıklığı olduğunu bilmiyorlar..
**düşgözlü**
Kayıt Tarihi : 18.10.2006 21:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




TÜM YORUMLAR (1)