Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Ağladım
Haykırdım karanlıklar içinde,
Nerde sabah,nerde aydınlık.
Ürpertir, korkutur beni bu yalnızlık.
Elimi açtım,sustum ağladım.
Bahtım kara,bilirim kömür karası
Yok mu bir ışık,nedir çaresi.
Ufkumda doğan, kızıl korum renk,
Dokundum ona,yandım ağladım.
Birkaç haftada sürse mutluluk,
Gönlüme doğan ansızın ışık,
Riyakar,yalancı. taa dünden
Çiğnedi gönlümü kandım ağladım.
Güvenim yok artık dağlara taşlara,
Yollar kapansın, açılsın ara
Verdiğim tüm gayret,boşsa da yara
Kendimi sellere verdim ağladım.
Dünü bu günü olmaz bu işin,
Bir özürdür,belki dönüşün
Sanadır inan, tüm bu yasım
Kendimi yerlere vurdum ağladım.
Dizeler şairin halet-i ruhiyesini tam olmasa da yansıtır...
Bence doğru yoldasınız...
arkadaşım bu şiirde güzel ama şiirlerin senin karamsar biri olduğunu8 gösteriyor sanki neşeli şiirlerinide bekleriz
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta