Ağladım Şiiri - Andelip Andelip

Efkâr-ı şeb içimde yine sensiz uyandı,
Bir âh ile gönlümü, ızdırapla dağladım.
Bu hicrân gecesinde nice hayrân sınandı,
Gönlümdeki sevdaya, bakıp bakıp ağladım.

Rûhumda esen yelle, sanki katrânla doldum,
Kalbimdeki yangınla, sonsuzluğa vuruldum,
Gölge gibi ardıma düşüp düşüp kahroldum,
İçimdeki yangını, yakıp yakıp ağladım.

Zamân sustu saatler, utandı bu hâlimden,
Gözümden yaşlar döküp, vazgeçtim hayâlimden,
Bir ömürlük sevdâyı, yok ettim vebâlimden,
Şu dünyanın yükünü, çekip çekip ağladım.

Geceyle konuşurdu, yorgun kalb-i virânım,
Parlayan yıldızlarım, sönünce perişânım,
Şu çevremde dolaşan, güzelliğe hayrânım,
Gözlerimden yaşları, döküp döküp ağladım.

Ne çâre ki aşktır bu, akla uymazdı gönlüm,
Mecnûn’a yol olurdu, Leylâ’ya nazdı gönlüm,
Her an severken O’nu, şimdi niyazdı gönlüm,
Aklımdan yüreğime, çıkıp çıkıp ağladım.

Bir hicrandır içimde bitmeyen bu iftirâk,
Sözlerimde sen vardın, sükutumda iştiyak,
Ne yapsam da sönmedi, içimdeki bu ocak,
Bu hasreti kafama, takıp takıp ağladım.

...andelip...