Ağladım Şiiri - Hüseyin Özçelik

Vardım kapısına evinde yoktur
Dizlerimi eşiğe kırdım ağladım
Yuvasına baykuş dumanı çoktur
Feryatla saçım yoldum ağladım

Camları kırılmış perde kalmamış
Sevdalar kayıp sevgi dolmamış
Terk etmiş yuvayı geri dönmemiş
Yoruldum eşikte kaldım ağladım

Umutlar çaresiz hayaller buruk
Nefesler kesilmiş çıkmıyor soluk
Bacalar yıkılmış su akmaz oluk
Kimsesiz kuşlara sordum ağladım

Hatıralar gitmiş şimdi izi duruyor
Yanan yüreklerin közü duruyor
Bir kenarda yaşlı gözü duruyor
Geçmişimi başa sardım ağladım

Ne sevgili kalmış nede sevdalar
Sessiz rüzgar eser gariptir dağlar
Bir mektup misali yaprağı yollar
Yoruldum adımlar saydım ağladım

Bir taraf amcam lar bir taraf dayım
Kimseler kalmamış bozuldu halım
Bülbül misali garip kaldı vatanım
Ellerimi yanıma saldım ağladım

Hüseyin im hüzün esti başımdan
Dağlarda gözeler gitmez düşüm,den
Felek cellat oldu eli döşümden
Ne yapsam çaresiz kaldım ağladım