Mecnûn ki leylâ aşkına çöllere düştü
Leyla ona bakmadı oturdum ağladım
Ferhat ki şirin için dağları delip su getirdi köyüne
Şirin onu bir bardak suyla zehirledi
Oturdum ağladım
Bülbül o güzel sesiyle her gece şarkılar yakarken güle
Gül onu öldürünce oturdum ağladım
Kerem köy köy, şehir şehir aslıyı ararken
Aslının onu sevmediğini görünce oturdum ağladım
Kayıt Tarihi : 8.9.2024 21:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Tamamen kurgu : Dillerde dolaşan akıllardan çıkmayan en destansı hikâyeleri ve şiirleri okurken, kendisi ile sevdiğinin arasında gerçekleşen ihaneti düşünüp bir kaç cümle kuran bir adamın sözleri
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!