Ağladım Şiiri - İsmet Bozkurt

Ağladım

Bu aşkın tufanı dert oldu başa
Sıladan gurbete baktım ağladım
Ben ölürüm gayrı sen mutlu yaşa
İçimde bir ateş yaktım ağladım.

Yürüdükçe bittim kalmadı ümit
Ayağıma batar yüzlerce çivit
Ne kalem yazıyor ne de bir divit
Önüne diz üstü çöktüm ağladım.

Mülteci sevdalar konup göçmüyor
Sunduğum kaseden o yâr içmiyor
Dağlanmış bağrıma kurşun geçmiyor
Kalbime bir çivi çaktım ağladım.

Akmıyor ne çare küsmüş pınarım
Yaprağı dökülmüş kuru çınar’ım
Anlamaz halimden ona yanarım
Açmayan bir gül’ü ektim ağladım.

Ruhumdaki isyan düşürdü derde
Gözüme çekildi kapkara perde
Yaralı ceylanın düştüğü yerde
Teslim bayrağını çektim ağladım.

Alevsiz eriyen eğilmiş mum’um
Müebbet cezalı Dilsiz mahkumum
Deli bir rüzgârla gelecek sonum
Boynuma urganı taktım ağladım.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)