Ağladım Şiiri - Abdullah Tüzün

Söyle,yakıştı mı hiç sana bu erken ölüm ?..
Ölmeden öldüm diye ben kendime ağladım..
Melekler şaştı mı hiç,veda ederken gülüm ?..
Ölmeden öldüm diye ben kendime ağladım...
Sen gidince dertlerin her birini bin ettim ;
Sen gidince gecenin ferini leb'in ettim ;
Aklı çelebin ettim,fikri talebin ettim ;
Ölmeden õldüm diye ben kendime ağladım...
Sensiz gūneşi-kün'ü, gördükçe seni andım ;
Andım, hasret yükūnü çekmek için di and'ım !
Yandikça yandım amma,senin için dayandım ;
Ölmeden öldüm diye, ben kendime ağladım...
Ben bu kader ağımı, ördükçe ah ettim ah !
Ben bu keder dağımı,gördükçe vah ettim vah !
Dalımı -budağımı,kestikçe eyvah-eyvah !
Ölmeden öldūm diye,ben kendime ağladım...
Ahrete gelin ettim,seni ece'ler gibi ;
Cenneti dilin ettim,beni heceler gibi ;
Öksüz cüceler gibi,yetim geceler gibi ;
Ölmeden öldüm diye,ben kendime ağladım...
Seni, gönūl bahçemde,gül diye seni açtım ;
Gül diye,pür-neş'eyle,gül diye beni saçtım ;
Ellerimi Tanrı'ya,kalbimi sana açtım ;
Õlmeden õldüm diye, ben kendime ağladım..
Bir de o gülmen yok mu? Beni öldūren oydu ;
Ben değil, sana seni,benden bõldūren doydu ;
Ve hatta cennet bile, senle yeniden doğdu (!)
Õlmeden öldüm diye, ben kendime ağladım...
9 Ocak 2007 A.Tūzün