Ağlamayı hiç bilmezdim bir zaman
Yar gözünde yaş görünce ağladım
Geçti yıllar aman vermedi devran
Genç yaşımda kış görünce ağladım
Yalancı saydılar doğru yazanı
Güz gelmeden saça düşen hazanı
Er ağlamaz dedikleri zamanı
Başa gelen iş görünce ağladım
Hoş hayaller kuranların düşünü
Ses vermeden gidenlerin eşini
Gözlerinde köze dönen yaşını
Döşte yanan aşk görünce ağladım
Kırık ayna yansıtmayınca aksımı
Can dediğim unutmuşsa ismimi
Pür acele yırtıp atmış resmimi
Yalan sevmiş yar görünce ağladım
Hasret bağrımda yanar dururken
Amansız derdimden yanıp erirken
Ah ile vah ile sineye vururken
El kolunda yar görünce ağladım
Kem söz işitmiş üzülmüşte üzülmüş
Yaşlılıktan diz bağları çözülmüş
Çınar devrilmiş yuvası dağılmış
Yerde yatan kuş görünce ağladım
Adem oğlu davacı ol iki cihanda
Kıymet bilmez seni etmişse candan
Gönül kapısını sürgülemiş dünyada
Kalbi çarpmaz döş görünce ağladım
01/09/2018
Kayıt Tarihi : 4.9.2018 21:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!