Yine efkâr, hüzün, gam sardı birden
Ateş bastı, yandı yürek içerden
Yar çifte düğünde gönül eylerken
Uzaklarda oluşuma ağladım.
Kâh üzüldüm, kâh ağladım, kâh yandım
Ayrılık zor şeymiş, zormuş anladım
Sevenler bırakıp gitmez sanırdım
Son vedada bakışına ağladım.
Bilmem ki bu kadar dertlenmek niye
Ayrı düşmek zor geliyor sevene
Nazlı yar hep yapar, düğün bahane
Yapayalnız kalışıma ağladım.
Üzülme be gönül, gün olur döner
Bilirsin; O seni gönülden sever
Sonunda kavuşmak mutlaksa eğer
Onsuz günün doğuşuna ağladım.
Kayıt Tarihi : 11.3.2012 16:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!