Ağladım Şiiri - Mustafa Deniz

On altı yıl sonra gittim köyüme
Bir yabancı olmak düştü payıma
Dünün çocukları gelmiş boyuma
İsmini danıştım sordum ağladım

İleri gelenler kentlere göçmüş
Sahipsiz haneler yıkılmış uçmuş
Köylü halk perişan neşesi kaçmış
Köyümün halini gördüm ağladım

Top oynadığımız o günler yalan
Ne harmanlar kalmış nede boş alan
Ne mabet açıktı ne namaz kılan
Caminin içine girdim ağladım

Çeperleri gördüm yüzüm asıldı
Moralim bozuldu sesim kısıldı
O bir hafta bana zindan kesildi
Tepenin başına vardım ağladım

Dünyada rastlanamaz böyle eşine
Bakmadım soğuğa kara kışına
Anamın babamın mezar taşına
Sarıldım yüzümü sürdüm ağladım

Dolaştım komşuyu seçmeden hane
Allah’ım yaşlılar kalmış ne güne
Gördüklerim beni etti divane
Hayattan örnekler verdim ağladım

Tarlada çayırda ömrü sökülmüş
Takati kalmamış beli bükülmüş
Kadere terk olmuş içi burkulmuş
Bu tezat gidişi yerdim ağladım

Sürahim Züleyha’m aklıma geldi
Gözlerim yaşardı yüreğim doldu
Sevdiklerim nerde size ne oldu
Elimi sineme vurdum ağladım

Namusuz arsızı işin başında
Yatıp kalksan göremessin düşünde
Kavatın gözü var kardeş eşinde
Aklımı şaşırdım durdum ağladım

Gezdim bağ bahçeyi gördüm tarlayı
Deniz’im şad oldu gönlüm sarayı
Gurbetin açtığı derin yarayı
Hasreti giderdim sardım ağladım