Ağladıkça Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Hasret biter dedim bitmedi.
Belki dedim,
Gözyaşlarım dinmedi;
Bahar dedim yaz dedim o acımı duymadı
Gelmedi.
İçimdeki alev, alev yanan yangını söndürmedi.
Ele güne rezil oldum ağladıkça..

Aylar geçti yıllar geçti
Ne mevsimler gördü’ de şu gözlerim,
Ben bir onu göremedim;
Ve ben,
Ele güne rezil oldum sağa sola bakıp aradıkça.
Boşa gitti, beklemelerim;
Umutlarıma karlar yağdı ağladıkça.

Yüreğimde çıktı yangın,
Hala yanmakta;
Bu yangın gönül yangını, bu yangın hasret yangını
Kimin umurunda;
Bir gün olsun gelip de, şu halimi soran yok;
Yitirmekteyim aklımı,
Umut içimde bir hasrete ağladıkça;

Bu nasıl bir hasrettir içimdeki,
Yaktı kavurdu.
Bu nasıl bir sevgidir bu nasıl bir aşktır şu bendeki
Esen yelden medet umar oldum.
Sabah demez yol gözler oldum, akşam demez yol gözler oldum
Hasret mi aşk’ mı bendeki;
Yanarım terlerim, geçmişe ağladıkça.

05 Ekim 2012