Bir gün de hem anne hem de babamı
Biz kara toprağa verip ağladık
Felek kalbimize yükledi gamı
Kardeşler kol kola girip ağladık
Kalplerden sökülmez ulu çınarlar
Sevgiyle hürmetle onu anarlar
Yanardağ misali içten yanarlar
Tenha köşeler de durup ağladık
Onların sevdası kalp de nakıştı
Altmış yıllık aşka bu son yakıştı
Bu yalan dünyaya son kez bakıştı
Musalla taşına varıp ağladık
Ayakta durmaya gücümüz yetmez
Gayrı bundan sonra acımız bitmez
Baba ocağının dumanı tütmez
Kapılara kilit vurup ağladık
Yetim kervanına katıldık bizde
Sanki ciğerimiz kavruldu közde
Yıkıldık derman da kalmadı dizde
Sizleri kefene sarıp ağladık
Kayıt Tarihi : 15.10.2009 16:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yusuf ziya demir ve Fatma demir anısına
TÜM YORUMLAR (1)