AĞLADIM KİMSELER GÖRMEDİ
Ağladım ruhumun huzurunu kaybettiği o İsli kentin soğuk sokaklarında
Kırılgan baharlardaymışım gibi üşüyen ellerimi soktum cebime
Ve sevgimi bir koyun gibi güden o sancılı bakışı ile içimi delen
Acı çobanının yanında buldum
Duruldum…
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta