Ağladığımı Kimse Görmez Benim

Ağladığımı kimse görmez benim,
Hep geceleri ağlarım ben, sesi kesik hıçkırığımla
Akan asla göz yaşım değildir geceye
Kaçınılmaz sonun çaresizliğidir akan yastığıma.
Önce usul usul 'ya giderse' nin verdiği umutsuzluk bürür çarşafı
Tam o anda bir sızı başlar kalbimde
Çözüm ararım bulamam!
Kaçmaya çalışırım kurtulamam!
Acın çöker içime yara gibi
Ağlayamam, anlatamam...
Bir de bakmışım kidudağımda ısırdığım, gideceğinin hırsıdır
Uyuşur düşüncelerim bir anda yokluğunun düşüncesiyle
Ölümün o iğreç zaferini hissederim tepeden tırnağa
Titrer içimdeki tüm acabalar.
Hıçkıramam, haykıramam.....

Birden boğazımda anılar düğümlenir, çocukluğum gelir aklıma
Damarlarımdaki kanın donduğunu hisseder tüm bedenim
Ruhum can çekişir karanlık duvarlarda
İşte o an bir damla süzülür masunca yanağıma
Der ken bir tane, bir tane bir tane daha....
Birde bakmışım ki acın bir çığlık gibi çokmüş içime
Kurtulamam.
Gecenin ürkekliğinde anlarım ki gözlerim iflas etmiş.
Dedim ya ağladığımı kimse görmez benim
Geceye vuran ilk ışıklarla kamaşır yaşlı gözlerim
Elimden kayarsın yavaş, yavaş
Birde bakmışım ki gitmişsin.....
İşte o an ne gece anlar halden ne de çatırdayan hatıralar....