Ağladığım Zamanı Unut Şiiri - Ozan Efe

ağladığım zamanı unut
gözyaşlarımı saldım
avuçlarında kurut

süsenler salınır yelde
nazenin hoş kokularında
moru sarınmış çiçeğinde
kaldırır başını dik durup

yürü durma hiç akşama
serinliği çöker nisanda
mayıs kokulu ahıra
azaldığını söylüyor arkadaşım
yemler bozmuş ahengini

üşür ayakları
ayaklarıma sokulur usulca
ayak ayağa
ne konuşurlar bilmem
ısındıkları belli
elektrik alışından

burgacına çeker seni
yelde savrulur inat tüylerin
gözleri görür seni
sen gecede görmesen de
karanlık söker tanla
özlediğim an şimdi
köyüm gelir aklıma

mayısıyla baharıyla
yazıyla gölünde salınır
yeşil başlı gövelim
kara mekeler
sakarlarıyla
yan yana
ılıca kaynayadursun
çığlığın yunağında

180412denizli