ağladığım zaman
toprak yas tutar
ben yıkarım düşlerimi.
dönüp bakmam
unuturum acılarımı
öfkelerim buluşur kara toprakla.
bulut çizgi çeker
gökyüzüne
dalarım ben sessizce derinlere.
çektiğim acılar
derinleşir yüreğimde
bulut oldu gözyaşım dökerim içime.
kimi zaman
içimdeki acıyla yaşarım
sesime ses verin dağlar yıkılsın.
düşünür yanarım kendi kendime.
neden hep benim içim yanar
ben üzülürüm.
bak şimdi ağlayacağım
eksik etme dilinde duaları
atar şimdi nabzımız
ölüm ise kaderimiz...
Hüseyin YANMAZ
15/12/2012
Kayıt Tarihi : 20.12.2012 21:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!