Ağladığım Şiiri - Yavuz Bayram Çalışkan

İşte o gündü ağladığım ve ağlayacağım
Ellerini tutamayacağımı bilmek,
Gözlerimde kızıllığı yaşatıyorken acılar
Yar gelmeyecekti ve beyaz gelinlikler rüzgarlara eğilecekti,

Göğsümü zorlayan acılar, sevdayı bilmediler.
Hazan yapraklarının mevsimiydi yaşanan,
Hüzünler biten yolllara gidiyordu,
Gözlerimin yeşili ölüyordu,
O gündü ağladığım ve solduğum,
Öpemeyeceğim teninin kokusu,
Genzimi yakıyordu,
Aşkın ateş çiçeklerinin dikenlerinde,
Ellerim kanıyordu,
İmbiklerden kan damlıyordu, kan.
Yarim yoktu ve olmayacaktı
İşte kendimi o gün kaç kez öldürdüm bir bilsen.
Gün boyu dökülen gözyaşlarımın izinden gitseydim
Bir ömrün son nefesini o gün çekerdim en derinden.

Aşk, Yavuz'u yasta gördüğünde tomurcuklanır.

İnsanlar aşkı bir oyun sanır.

İşte o gün beni ağlattılar,

bulutlar ışıkları gizledi,
Tüllerle hüzün dolandı geceye.

Sen hiç bilmedin, hiç duymadın ben çöllerdeyken.

Âh gözyaşlarım, kanayan yüreğim,
Ve şahit olan nehir,
Daha ne kadar akacaksınız?