Ağladı Gözlerim Şiiri - Muammer Özdemir

En soğuk kuzey rüzgârlarıyla titredi yüreğim,
Ben durdum, ağladı gözlerim,
En kuytu köşelerde ellerine tutundum,
Ben yandım, ağladı gözlerim…

Kayboldun en dumanlı gecelerde,
Karanlıklara hapsoldu bedenim,
Yüzümü doladım ve geçtim,
Ben eridim, ağladı gözlerim…

Yenildiğim tek şey “zaman” oldu.
Tutup da durduramadım bir türlü,
O kaçtı gölgemle, ben sürüklendim,
Zaman akıp gitti, ağladı gözlerim…

Bülbül misali dalına pervane oldum,
Gülüm sen oldun, ama koklayamadım.
Uzandım dalına,acıdı içerim,
Bülbül sustu, ağladı gözlerim…

Şimdi gelsen de yok faydası bana,
Su,çare değil ölmedeki cana,
Vuslat ne verebilir gönlümdeki hana.
Gözyaşların artık değil benim,
Çaresi yok gelme! Tükendi bedenim,
Ben sustum,ağladı gözlerim…