Ağladı Babalar Ağladı... Şiiri - Arif Tatar

&
Ağladı babalar ağladı; yığılıp bağrını dağladı...
Söze gerek var mı görene, çok dokunur insan olana;
Görmeyen göze ne yapılır, karanlığa kurşun sıkana...
Nasıl olsa bilindik yerler, uçurumlar açılır tufana...
Hiç yer verilmezdi burada, kitaplara ilme irfana!
Onlar başından beri onlar, susamışlarsa cana kana,
Geri dönüp bakmazlar bile, arkada kalan sızlayana,
Bil ki artık ruhlarına kadar, kir içmişlerse kana kana,
Anlaşıldı çok istiyorlar, topluca gidilsin isyana,
Hep çevirdiler silahlarını, masum bir cana acıyana!
Bugün, gözlerim ah gözlerim, ömürde ilk defa ağladı!

Yalnız bir ekmekle üç zeytin, kuru soğan yedirdik, yedik
Çoğu zaman çok azla bile, azar azar yeyip yetindik,
Gün geldi; oğlumu sevinçle, vatan hizmetine gönderdik,
Günleri aylara ekledik, döneceği günü bekledik,
Geldi sonunda o gün geldi, Rabbime içten şükreyledik...
Bugün de aynı yerde senin, geri dönüşünü bekledik,
Sevinmeyi gülümsemeyi, çok öylesine çok özledik...
Şimdi aniden kadınıma, ne malum oldu da ağladı?
*
Her şey çok güzel babacığım, artık başladı gündönümü...
Hayal edip dünü bugünü, apaçık görüyorum önümü...
Babama nasıl anlatırım; diyordum o gün gördüğümü...
Hiç haber etmedim babama, gizli düğümü çözdüğümü...
Affedecektir söyleyince, ilk maveradan döndüğümü...
Bir an görebilseydi babam, bunda sevinçten güldüğümü;
Hele bir de kartallar gibi dalıp dalıp süzüldüğümü!
Bugün babalar günü bugün, unutmadım sana sözümü...
Babacığım, hiç unutmadın; yeniden doğduğum günümü!

Oğlum, ağladığımı bilip, hep bilmez gibi görünürdün,
Daima gülümserdi yüzün, gönlümü sevgilerle ördün,
Bugün çok mu üzüldün yavrum, ağlayan babaları gördün?
Bir ömür gönlünce en güzel, al libasını bürünürdün!
&
Arifim uzat ellerini, köşede ağlayan babaya...
İnsan nasıl katlanabilir, göğüsleri sıkan cefaya...
İnsan, niye ki bir ömürde, ağlayıp karalar bağlaya...
Döküldüm, büküldüm öldüm ben; emaneti verince anaya!
Bugün, gözlerin ah gözlerin, can evimden yakıp dağladı!

(20.06.2010 14:00-Adana

İnce Gönle Teşekkür;
*
İnsanın yüreği kabarmasın bir kez sevdiği sonsuz değerler üstüne. Önce vatan, sonra can ve evlat...Hadi yüreğim, susma konuş, sevgi üstüne tüm bildiklerini anlat... Bir kırmızı bayrağın gölgesinde biz, bilmeyen var mıdır, ona kanımızın rengini vermişiz. Baba, evlat, ana, bacı kardeş; bir milletin bir ulusun evlatlarıyız... İhanet yüzünden dökülen kanların hesabına ne yapmalıyız? Ya aklınızı başınıza alın, yoksa biz mi aldıralım? Silelim bir tarihi bu masum insanları haritadan mı kaldıralım. Ey kahpe düşmana uşaklık edenler! ... Bir gün pişman olup ineceksin düze; Türkün büyüklüğüne saygı duyup kardeşçe bakacaksın yüzümüze.....Tam puan + Ant.. sevgiler, başarılar...(duygulanarak okudum) ___ Renkler ve Yaşam

Babalar ağlamaz diye bir şey mi var? Öyle bir ağlarlar ki, gözyaşını gören bile olmaz! İçine akar, kan olur bağrında...!
Öyle yetiştik, öyle büyüdük... Vatanı aziz, bayrağı kutsal, devleti ebed müddet bildik... Sınırlarımızın her karışında alın terimiz, yatan şehidimiz, akan kanımız var! Ucuz bulup satın almadık! Miras bırakanlara ihanet etmedik!
Ve bu günler...Yaşanacak şeyler midir? Kabullenilecek şeyler midir? Nerde görülmüş eşkiya ile pazarlık? Nerde görülmüş ordumuzla husumet? Nerde görülmüş vatanımızı bölmek isteyenlere göz yummak?
Babalar da ağlar... Oğullarını bugünlere yetiştirdikleri için... İhanete dur demeyenlere rağmen, onlardan helallik ister..Vatanına sahip çıkacaksın... Bayrağını yere düşürmeyeceksin... Yoksa hakkımı helal etmem diye!
Şiiriniz içime taş gibi oturdu... Üç erkek evladı olan bir baba olarak, evlatlarıma her zaman dediğimi bir kere daha dedirtti...
Sağolun Arif Bey... Elinize, duyarlı yüreğinize sağlık... Selamlar, saygılar sayfanızdan... ____ Zeybek Hoca
*
Benim ağlayacak babam, öte göç etti
Koydu boynu bükük, bizi acz etti
Neyini beğenmedi buranın bırakıp gitti?
Kaç ay oldu babam dön! oğul ağladı ________ Hamza Görgülü