Ağladı Şiiri - Şerife Gündogdu

Elâzığ'ım ateş düştü bağrına,
Yanan yüreklere iller ağladı.
Duyarlı halkımız koştu çağrına,
Yardıma uzanan eller ağladı.

Yıl iki bin yirmi içler acısı,
Yirmi dört ocak 'ta cuma gecesi.
Sessiz çığlıkların duyulmaz sesi,
Kimse yokmu diyen diller ağladı.

Neden ağlıyoruz anne diyenler,
Şu genç yaşta ak kefeni giyenler.
Aklını yitirdi bil ki duyanlar,
Gönüllerden taşan seller ağladı.

Elazığ, Malatya yastadır şimdi,
Yaralı gönüller hastadır şimdi.
Dertler sıra sıra deste dir şimdi,
Yağan yağmur esen yeller ağladı.

Felek vurdu birden evler yıkıldı,
Sanki sinelere hançer sokuldu.
Körpe kuzuların boynu büküldü,
Yetimler ağladı dullar ağladı.

Afet ekipleri,Hızır'dı inan,
Yaptığı hizmetler takdire şâyan.
Çıkarmadan gitmem diye bağıran,
Melekler timsâli canlar ağladı.

Yürekler yanarken bedenler dondu,
Hayat birden bire zulüm' e döndü.
Yuvalar yıkıldı ocaklar söndü,
Gam bağında solan güller ağladı.

Çadırlar kuruldu kar'ın üstüne,
Nice karlar yağdı yâr'in üstüne.
Al bayrağa sarın serin üstüne,
Omuzlarda giden sallar ağladı.

Geliyorum dedi kırıldı faylar,
Ağıtlar yakıldı inledi ney'ler.
Binaları yapan müteahit beyler,
Sayeniz de tüm gönüller ağladı.

Tek bir yürek oldu birden halkımız,
Ta ezelden beri budur ülkümüz.
Birimiz hepimiz hepimiz bir'iz,
Yediden yetmişe kullar ağladı.