Ağla Yüreğim Şiiri - Serdar İnce Damar Adam

Hiç kimsenin dizine
koyupta ağlamadım başımı..
Kirpiklerimi mendil yaptım,
akıtmadım göz yaşlarımı..
Hani ağlamak isteyip de
ağlayamaz ya insan,
işte öyle bir anı yaşıyorum şimdi..
Saat sıfır iki otuz dört..
Sanki dünyada
bir ben kalmışım gibi,
keskin bir yalnızlık çöktü odama..
Yine soğumuş çayım..
Sigaram bile bıkmış
kül olup bitmekten..
Zaman zaman dile geliyor sanki..
İçme artık beni;
çekme içine yeter dermiş gibi,
sönüp duruyor ara sıra..

İnce bir sızı düştü yüreğime..
Bir an düşünüp ve dedimki içimden:
sahi, bir benmi kaldım dünyada..
Pencereden baktığım zaman
simsiyah bir gökyüzü:
ve geceye küsmüş
bir kaç yıldızdan başka,
hiç birşey gülmüyor yüzüme..
Sonra gözlerim takılıyor,
uzaktan izliyorum doğduğum şehri..
Işıklar sönmüş,
sokak lambaları yorgun benim gibi..
Az da olsa kendimdeyim..
Kaybolup yitmedim gecenin içinde..
Bir yudum çay,
bir damla huzur derken:
aklımı bulandıran
bir soru daha düşüyor dilime..
Dünyamı bozuk, yoksa düzenmi..

Gözlerime ne oldu..
Uykularım nerde benim
Neden hâla uyumadım..
Niye bu saatte ayaktayım diye
mırıldanıyorum kendi kendime..
Bazen duyuyorlar sesimi..
Ve soruyorlar ne diyorsun diye..
Hiç kimseye diyemedim
dilime düşen dertleri..
Her zaman kapattım üstünü..
Nedir düşüncem..
İçimi kemiren nedir böyle..
İnsan hiç konuşurmu kendi kendine..
Konuşuyormuş işte..
Aklım hiç özgür olmadı ki benim..
Her gün yeni bir sorun,
her gece ayrı bir derdimle
demlenip durdum ömrümce..
Düşünmekle ziyan oldu gençliğim..
Gitmek istedim olmadı..
Kaçmak istedim, kurtulamadım..
Ağlamadım da çoğu zaman..
Sustum..
Ve başım avuçlarımın arasında,
sessizce bekledim sabahları..
Sessizce...

Bir an bile silemedim aklımdan,
unutamıyorum o siyah günü..
Hayat ne de anlamsız..
Bir zamanlar ıssız bir dağ evinde
yan yüreğim yan diye
feryat ettiren kader,
şimdi susturuyor işte..
Bir ben bilirim
o gün neler çektiğimi..
İnsanın en karanlık gününde
kendini yalnız hissetmesi ne acı..
Kime sorsam yanımda..
Oysa baktığım zaman
hiç kimsem yok,
kağıt ve kalemden başka..
O zamanlar; eridim bittim derdim,
şimdi benliğimi kaybettim..
Kim ne derse desin..
Kaybettiğim kimliğimi geri verseler,
ömrümün
geri kalan günlerinden vazgeçerim..

İçim yanıyor içim..
İçim yanıyor kaybolan yıllarıma..
Acılar içinde tükendi
en güzel günlerim..
Elimde olan birşey değildi..
Ve benim elimden de,
hiç birşey gelmedi..
Olduğu kadar yaşadım hayatı..
Olmadığı yerde kader deyip sustum..
Razı oldum, boyun eğdim olanlara..
Yine karanlığa boğduk
bir geceyi daha..
Hadi yüreğim öyleyse durma..
Şimdi ben susayım,
sen içimde ağla..
Ağla yüreğim..
Ağla ki: kirlenmesin içim,
kirletmesin hiç kimse..

Şair : Serdar ince (Damar Adam)