Ağla Yavrum Ağla...

Kırıldı kabzası, Ortadoğu’nun
Gitti sulhu salah, zulüm kök saldı

Altı asırlık huzurun rüyası
Sökün etti yerini vahşet aldı.

Dövüldü, sövüldü öz yurtlarında
Çekiş ile Örs arasında kaldı

Ağla yavrum ağla! Suç sende değil
Kapını, ifrat ile tefrik çaldı

Rahmet sağnak, sağnak nasılda yağdı
Filistin gövdeden fışkıran daldı

Kökü iffet olan ağaç budandı
Yazık! Özgürlük yaftasına kandı

Gün geldi kurt kemirdi bünyesini
Nur halkasından kopunca alçaldı

“Birlik rahmet, ayrılıkta azap var”
Ayrılık ki, hüsranla biten yoldu.

Evlat ağlar, kan kusmada geceler
Hasret kokar haykırış, dünya laldı! .

Diyarı Çeçen’den Öksüz bahtına
Zehir içiren gün, nasıl ahvaldi?

Aldandım der Filistin, makus talihe
Merhametin ne makam, ne de maldı? .

Baba Yakup olunca, oğul Yusuf
Eyüp’ün sabrı, tarifsiz mecaldi..

Bu yolu dert taşır, çile öğütür
Zalimin ateşi, vakti zevaldi..