Ağlama diyemem, aşk sahibi nemli tutar daima gönül iklimini...
Göz yaşların ruhumu arındırdı.
Döktüğün inciler kalbimin karanlığını aydınlattı.
Yüreğimin avucları ile taşıdım, emanetin olan inci tanelerini...
Susuz yaşmaz güller,
Gülistan da ötmez bülbüller.
Âsk'a, ab-ı hayat veren gözlerden süzülen pınarlardır.
Göz yaşlarına tutkundur yürekler...
Ağlama sevgili diyemem
Ağlayan gözüne set çekemem
Ağladıkca coşacak nehirler
Ağladıkca kabaracak denizler
Gök yüzü de senin ile ağlayacak
Ve sen göz yaşların ile yazacaksın bu aşk destanını...
Gözlerin de gök kuşağı filizlenince
Mevsim bahara dönecek.
Göz yaşları ile büyüyen aşk fidanında
Mutluluk çiçekleri açacak.
Kayıt Tarihi : 26.4.2014 15:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!