İstanbul’um,
Göz dikilen güzelim
Sen yâdigarsın,
Sen vatandan bir parça,
Sen vatansın.
İstanbul’um ağlayamazsın
Minarelerin kürdan değil çiğneyemezler,
Seni gönül gözüyle görmek gerek,
Gözü kapalı dinleyemezler.
İstanbul’um,
Sende tarih yaşar,
Fetih yaşar,
Eyüp Sultan,
Fatih yaşar.
İlham oldun Nedim’e,
Altında üstünde cenneti aradı.
Bir tepeden bakıp,
Aziz gördü seni Yahya Kemal.
Çare değil ya İstanbul’um
Ağlamakta hakkın, ağla
Nedir bu görünüş,
Nedir sendeki bu hâl?
Kurtarılmışsın semt semt,
Ama hürriyetten.
Kirlenmiş caddelerin;
Kararan ruhlar ve nefretten
Bizansa gerek yok,
Bizans oyunları sahnelerinde,
Ağla İstanbul’um,
Kalmış gibisin yaban ellerinde.
(Ocak, 1979)
İhsan Kurt
Kayıt Tarihi : 25.2.2023 17:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İhsan Kurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/02/25/agla-istanbul-um.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!