Ağla İstanbul! Şiiri - Eşref Güzel

Ağla İstanbul, ağla,
Belki günahların affolur.
Sana Yahya Kemal'in
Gözüyle bakmak isterdim,
Bakamıyorum İstanbul.
Ağla, belki günahların affolur.

Suçlusun!
Savaş tanrısına yataklık etmekten,
Günahın çok, vebali büyük,
Kaç imparatorluk yıkıldı sende?
Kaç göz sende kaldı?
Alımlı ve çekici olmak sana mı kaldı?

Ahuramazda, Ahriman'ı yendiği gün,
Utanacak ve ağlayacaksın.
Yersiz, yurtsuz ve bir başına kalacak,
Koynunda beslediğin savaş tanrısı.
Ağla İstanbul, belki günahların affolur.

Sana edebiyat yapmak,
Seni, mecazlarda boğmak isterdim.
Günahlarını yok sayıp,
Adına naatlar yazmak isterdim.
Yazık ki senin kaldırımlarında dolaşan,
Kaygılı, telaşlı
Ve pervasız bir edebiyatçı değilim.

İstanbul! Sana
Atilla İlhan'ın gözüyle
Bakmak gelmiyor içimden.
Sende azizler birer asker,
Katil, cani ve günahkar,
Güneş, maviliğinde batar, sevinirsin.
Çünkü,
Karanlıkta işlenir tüm büyük günahlar,
Bilirsin,
Ağla İstanbul!
Belki günahların affolur.

26.10.2008
İstanbul