Ağla Hocalı Ağla Şiiri - Yener Sezgi

Yan ayazın od'unda kavrul ey kanlı şubat!
Beşerin vicdanında iz bıraktı tahribat.
Bu nasıl bir savaştır kimler diyor sıradan?
Hayvan bile irkilir gördüğü manzaradan.
Nefes nefese sustu, dudaklarda hoyratlar,
En derin nalasıyla yükselirken ağıtlar.
Soydaşım lime lime her parçadan intikam,
Kefenlere gelmiyor vücutlardan bir tutam.
Sular, susadı suya, kan akıtır dereler,
Analar uykusunda, yosunlar kundak beler.
Ağla hocalı ağla, ağla kara bahtına,
Sarkisyanlar oturur gülistanlı tahtına.

Köylerde, kasabada bütün şehitler pâymâl,
Hiç bir savaş bu kadar edilmemişti ihlal.
Ölüm en son hediye, kızına babasından,
Belki de çıkmıyordur, her gece rüyasından.
Kesildi sokaklarda çocukların sesleri,
Anaların ağzında "ay balam" nefesleri.
Gözyaşıyla bulutlar toprağa açtı mezar,
Yüreğini soğutmaz çalkalansa da hazar.
Pas tuttu duvarlarda, teli inleyen tar'ın,
Türküler matem söyler arkası kış baharın.
Ağla hocalı ağla, ağla kara bahtına,
Şimdi ağyâr mı oldun yoksa payitahtına?

Şubat -2017