Ağla, Gül! Şiiri - Çağlar Aşık

Gelin dostlar hep birlikte gezelim.
Günü gün, yarını bugün gibi düşleyelim.
Hiç boş yere konuşup durmak olmaz.
Bu Nuru birlikte seyir gerek.

Göklerde O yerlerde O.
Hiçbir yere sığmayan O.
Sadece sığacağı bir yer var.
Onun yerini arayıp bulan var mı?

Ne büyük murad O’nu görmek.
Hep yanında olduğunu bilmek.
Seven sevdiğinden ayrılır mı?
Sevgiliye seven gerek.

Hiç muhtaç değil mutlaka.
O, sevgiye ve sevgiliye.
Fakat biz kuluz aciz ve fakir.
Bunu da anlamayan var mı?

Seven sevdiğini arar.
Bulunca hep ardında gider.
Coşan gönüldeki aşkın.
Sonsuzluğa erişesi gerek.

Gözlerdeki hüzün niye?
Sözlerdeki acı niye?
Seven sevdiğini iyi ister.
Bu kadar ümitsizlik niye?

Affedenlerin en affedicisi.
Sevenlerin en seveni.
Tüm gönüllerin tek sahibi.
Rızasına erişmek gerek.

Coşar, coşar çağlar isen,
Hak yolunda ağlar isen.
Akıtasın yürek yaşın.
Hiç damlasın gören var mı?

Derde düşen derman arar.
Bu derde düşen pek az.
Arayı arayı sende bulasın.
Sakın durma acele gerek.

Çağlar Aşık hep içinde.
Kimi zamanda dilinde.
Bazı sözler ta özünde.
Gürül gürül duyulası gerek.

(İstanbul – 13.04.2005)