Ağla gözlerim Şiiri - Ahmet Bekteş

Mutluluk denilen tek kelimeye
Bir ömür harcadım erişemedim
İçimde kanayan acı yalları
Unutup doyunca gülüşemedim

Sonuçta kim suçlu, bahtın karaysa,
Unut mutluluktan kalan ne varsa,
Bizim gibilere gülmek haramsa;
Bundan böyle yine ağla gözlerim.

Gül dalında bülbüldün,kölen oldu yüreğim
Taşınmaz yük yükledin,çekmez oldu direğim
Hazana döndüm artık,açmaz soldu çiçeğim
Eğildi başım öne,şimdi ağla gözlerim..