Ağla Feraye Şiiri - Nebi Ünler

Bilmezdim,
Ağlamanın güzelliğini, unutmuştum...
Hiç silmezdim
Göz pınarımı kurutmuştum.

Yanında ki olmasa;
Asla öğrenemeyecektim
Yürekteki, engerek zehirinin eridiğini.
Bir çift; "sev dedi gözlerin" uyarısı,
Dermanı oldu gözlerimin
Ağlamak çok güzelmiş
Hadi sende ağla
Ağla Feraye

Ciğerim dediklerin için
Mazlumların feryadını bölüşmek
Masumlara yapılanları Yaradana şikayet için
Bir Gamzelinin Selviboylusuna çektiği hasret
Gösterdiği vefa, sadakat için
Adana'da elele gezemeyenlerin
Sabırları, umutları için
Birer damla fazla değil
Temizlenir yüreğin
Bir Beyaz Güvercinin yokluğuna
Ağla Feraye.

Sorarlarsa neden? Niçin
Sus!
Gözlerinde yüreğini okuyamayanlar
Seni anlamaz...
Ağlayamayanlar
Anlayamazlar seni
Seyret yanındakinin ela gözlerini
Yudumla!
Yudum yudum yudumla güzelliğini
Ve kendini benim yerime koy
Çaresizliğime
Sessizliğime
Bekleyişime
Ağla Feraye.

Kimler ne söylemediler ki?
Dilin kemiği yoktur! ...
Konuşur kendisini bilmeyenler.
Benim yüreğimi çözemeyenler konuşur
Şükrederim beni böyle yaratmış diye
Rahman ve Rahim olan Allahıma
Seviyorum! seviyorum! seviyorum...
Üstelik de seviliyorum
Benim kervanım yürüdü, yürüyor ve hep yürüyecek
Tabiiki arada bir,
İtler ürecek
Üzerimde varken bir meleğin kanadı
Umurumda değil bazılarının
Havlamaları...
O gözleri görebildiğin
Dostum diyebildiğin
Ve uzaklardaki bu seven, hep seven
Bir Adanalı için,
Bak ışıklı gözlerine gamzelinin,
Onunla birlikte
Ağla Feraye.

Adanasızlık varken
Birde karaçalılar arasında
Çelişkilerin girdabında kalmış
Yılgın Yağmur ve Diğer Yarısının
Düşmeden kuruyan
Gözyaşlarına
Ağla Feraye.

Adanasız, 13.05.09 Y.Yağmur