ağla ey insanlık!
toprağın kızıla boyandığı,
sokakların kan ve barut koktuğu,
silah seslerinden kuşların göç ettiği
insanlığın diri diri yakıldığı zamana ağla
ağla ki bu ateş sönsün...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta