Ağla Dostum Şiiri - Süheyla Kurnaz

Otur karabaş, otur dostum!
Geç karşıma otur da, derdimi dökeyim...
Kadehimi yudumlarken eşlik et bana
Sanma ki sarhoşum, sanma ki ayyaşım,
Sanma ki aklımı oynattım.
Sadece efkarlıyım bu gün,
Kederimden ağlamak geliyor içimden
Ağlamak…ağlamak… doyasıya ağlamak....

Senin hiç boğazın düğümlenip,
Arzuların sürüklenip, kalbinde sızı,
İçinde derin bir acı oldu mu? ...
İçip içip figan edip,
Alev alev yanan yüreğine,
Bir kaç damla su serpiştirip,
Sarhoş olup, ağlamak istediğin oldu mu? ...
Sahra çöllerde
Çatlayan dudaklarına bir damla su ararken,
Serap görüp ağlamak istediğin oldu mu? ...
Zalim bir kâhya tufanlar koparıyor,
Hiddetle kırbaçlıyor sırtımı.
Kanayan yaralarım çok derin,
Tuz bassan, yine canım yanmaz.
Ama...
Aha buramda,
Küt küt atan sol yanımda,
Öyle derin, öyle çirkin kırbaç izi var ki…

Zalimin ayakları altında ezilen gururumu
Islak sokaklarda aradım.
Taş duvarlara kaldırımlara sordum.
''Buhar olup gökyüzünü mesken tuttu'' dediler
Yitirdim umutlarımı, kaybettim duygularımı...
Ne o? ...
sende ağlamaya başladın be dostum…
Hani nerede o yüzümüze gülen, seven dostlarımız
Nasır mı tuttu yürekleri, yalnız bıraktılar bizi?
Yoksa şimdi, onlada mı ağlıyor senin gibi?
Ağla dostum ağla
Çekelim bir kadeh daha ve ağlayalım...
Gözyaşlarımızı birleştirelim.
Bir kıvılcım yaratalım gökyüzünde
Mor bulutlar ağlasın...
Ağlasın ki, gururum tezi yok yüreğime kavuşsun.

SuheylaKurnaz.com - Kişisel Web Sitem

SuheylaKurnaz.com - Kişisel blog Sayfam