Ağla Dostum Şiiri - Mahmut Çendik

Ağla dostum ağla!
Gülerek ölmesin diri dursun kalbin.
Ağla ki yıkansın tozlanmış gözlerin.
Olduğu gibi kabullensin artık hayatı yanıldığını anlasın renkli düşlerin.
Dalalım hemdertlerimizle karanlığın şiirine.
Ardına kadar açalım kapılarımızı, bırak dolsun bütün hücrelerimize hüzün.
Baktım, gördüm!
En az bir çıkar üzerine kurulu tüm arkadaşlıklar.
Bir hayal, bir umuttan ibaret nerde yakınımızda çıkarsız samimi dostlar?
Sıcaklığı avucumuzun içinde belki hala, ama mesafesiz uzaklar...