Aldırmaz bu insanlar hiçkimseye çocuk!
Kara kaşına, kirli yüzüne, sevinç dolu kalbine
Aldırmaz! ! !
Kandırma kendini!
Hiçbir hekim çare olamadı bu yaraya!
Onlar hiç ağlamadı,
Hep sen
Hep sen ağladın çocuk!
Ağlamayı öğrenemediler hiçbir vakit.
Ağlamayı öğrenmek...
Ağlamak da öğrenilir çocuk!
Ağlamak, bir isyandır!
Ağlamak, insanoğlunun ilk yanık türküsü!
Ağla çocuk!
Ağlamayı bilmeyenler, öğrenemeyenler için de ağla!
Ağla çocuk, ağla!
Kaybettiklerine ağla...
Sen
Ağlamayı anlamayanlar için de ağla!
Onlar uzak yıldızlar gibi sönerken,
Onlar batarken ağlayacaklar!
Hiçkimse görmeyecek gözyaşlarını,
Neden biliyor musun çocuk?
Bir zamanlar senin gözyaşlarına
Kocaman kocaman
Kahkahalarla güldükleri için!
Ağla çocuk,
Ağla ki hayat bulsun isyanımız!
Çok iyi bildiğim bir şey varsa çocuk
O da gözyaşlarının mavi aktığıdır!
Hadi ağla çocuk, ağla!
İnadına ağlatacağım seni
Gülmeye vakit yok...
Kayıt Tarihi : 19.5.2004 10:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!