Ağla çocuk ağla!
ağla ki,
Gönül ırmağın süzülsün
masum gözlerinden.
Ağla ki,
umutların hayallerin görünsün
her zerresinde.
Ve ağla ki,
Zalimin zulmü görünsün,
duyarsız yüreklerde.
Çünkü sen!
savaşın,
çünkü sen,sefaletin çocuğusun...
Evin barkın yıkılmış
Yapayalnızsın.
Kolunu kanadını kırmışlar
artık uçamıyorsun.
Vahşetin hüznü çökmüş
Küçücük yüreğine
Ey gözyaşlarına boğulan çocuk
Barut ve kan kokluyorsun
gül’ün yerine.
Öksüz ve yetim kalmışsın
ey çocuk,
kutsal toprağın
kan revan içinde.
Ağla çocuk ağla,
Ağla ki,
öfken kinin gözlerinden,
aksın.
Çünkü seni,
Kimse duymuyor,
kimse anlamıyor,
çaresizliğini.
Ve ağla ki,
Feryadını duysun,
zulmün tanıkları.
Çünkü sen,
Anne'nin kokusunu
alamıyorsun.'
4 ocak 2oo9
Fatma KoçakKayıt Tarihi : 4.1.2009 00:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Feryadını duysun,
zulmün tanıkları.
Çünkü sen,
Anne'nin kokusunu
alamıyorsun.'
Allah mazlumların yardımcısı olsun,yüreğinize emeğinize sağlık içim burkularak okudum bu güzel eserinizi.Saygılar...
Recep Uslu
TÜM YORUMLAR (47)