Marifet doğurmak değil, bakmakta
Büyütüp sürü içine katmakta.
Ana yavrusunu yola atmakta,
Ağla bebek ağla, anan yok senin!
Çocuğu olmayanlar ağlamakta
Olması için kurban adamakta,
Hoca, türbeyi aracı bulmakta,
Ağla bebek ağla, baban yok senin!
Nur gibi doğarsın, sormaz hal hatır
Şefkat için sevgi için ağlatır,
Ananla baban sokağa fırlatır,
Ağla bebek ağla, hatan yok senin!
Marifet doğurmak değil, bakmakta
Büyütüp sürü içine katmakta.
Ana baba çocuğunu atmakta,
Ağla bebek ağla, amcan yok senin!
Bu koskoca dünya herkese yeter,
Niçin sığmadınız? Sevginiz beter,
Bebek sevgisiyle büyüse yeter,
Ağla bebek ağla, halan yok senin!
Nazır’ım bak toprağı sever gibi,
Bebeği sevmeli her insan kalbi,
Onlar da insan, bekliyorlar ilgi,
Ağla bebek ağla, atan yok senin!
1959 // Kırşehir //26.06.2010 // Ankara
Şiirimin Öyküsü
1959’da Kırşehir’e ailece nakletmiştik.Zavallı bir köylü çocuğu olduğum için Dünyadan haberim yoktu.Bu şehirde annelerin çocuklarını doğurup attıklarını duyunca hayretten dudaklarım uçukladı. On bir on iki yaşlarda olmama rağmen hüngür hüngür ağladım. Bebek be! Bebek demek ” Melek”demek. Nasıl kıyarlar! İnsanlar yaşamalarını neden insanca sürdüremezler! Bebekler kimin diye kendimi sorguladım. Sonra “ DEVLET’E “ öfkelendim.
Her anaya doğumun da olsun elli yüz lira maaş bağlansa idi. Bu sevgili bebekler ne çöplüğe ne
Camii avlusuna ne ırmağa nede bir parka atılmayacaktı!
Bebekler doğmadan önce adlarını ya Melek ya Ümit ya Cennet ya da Barış koyarız. Bu şiirimi yazdıktan sonra rahatladım. Oh be! Diye derince soluklandım. Her bebeğinVATAN’IMIZIN
En nadide çiçek olduğunu kabullendim.
Elimden gelseydi zengin olsaydım bütün mal varlığımı bu bebeklere ve o yoksul analara bağışlardım.Bu annelerin hepsine iş verirdim.Ak süt ak kar ak yaprak kadar tertemiz olan bu şeffaf ve nazik bebeklerin dal budak, en ince dalın ucunda açan, açtıktan sonra büyüyen çocuk ve gençler olmasını diler ve isterdim.Kiraz dalarlıda kiraz gibi kalmak isterdim.
***Allah’ım; milletimizin bu bebeklerine sağlık nasip eyle! Annelerimize şefkat ve merhamet ver. Babalarımızın yüreklerine bebek sevgisi koy! Bütün bebekleri canımdan çok seviyorum. Onları sevgiyle kucaklıyor al yanaklarından yürekten öpüyorum.
Beni bağışla bebek. Sizlerle yaşamak ne kadar güzel! Saygılarımla. 26.06.2010 // Ankara
Nazır Çiftçi
Kayıt Tarihi : 26.6.2010 18:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hümeyra Gün:
Bu yazınız yıllar önce okuduğum bir romanı anımsattı. "Savaş yıllarında anneler , babalar bir köyde çocuklarını bırakmışlar, onlara verecek bir tek lokmaları yokmuş. Onların ağlayışları ta uzak köylerden duyulur olmuş" Bunu okuyunca donup kalmıştım.Aklım almamıştı...Ama sonra düşündüm ki "ben çaresizliği bilmiyordum ki ":( Duyarlı yüreğinize sağlık Değerli Öğretmenim.Saygı ve selamlarımla.
Fatma Umar :
Etkilenmemek mümkün değil hocam.Saygılarımla kaleminizi tebrik ederim
Yok.çahilligin.yoksullugun.dertleri.bu.gibi.vakalara.çareolunması.gerekeken.kanunlar.ne..yazıki.ülkemizde.yok.var.olanlarıda.ğöryoruz.istismar
TÜM YORUMLAR (37)