Ağla Bebek Şiiri - Gürsel Cengiz

Onlar
Tencerelerinde acı suyla
Umutları kaynayan

Arka sıralarda
Kırık bir şemsiye gibi
Unutulmuş

Kirli sokaklarda
Yarınsız oynayan
Çocuklardılar

Analarının ellerine
Önce dertleri
Sonra
Bebeleri tutuşturmuş
Ta başından hayat

Oysa adı
Ak çiçek olan
Kahır ambarı gibi
Bir ananın

Memleketim gibi
Ala bele boncukların
Yanı başına
Yavrusunun boynuna
Astığı muskaya yazdırmıştı

Gözlerinden yaş yerine
Turnalar süzülsün
Seni kıranın
Üzenin a yavrum
Defteri dürülsün

Dediler ki

Artık sır diye
Sıkıca tuttuğumuz
Alevleri bıraktık
Dilimizden

Baktık uzun uzun
Göremedik
Yaşayamadığımız
Ömrün gerisinden
Şimdi neresinden baksak
Bu hayatın

Söyleyin neresinden…