Ağla Bebek Şiiri - Mehmet Lütfü Aydın

çığlık
gebe çığlıklara

oy bebek oy...

bir cami avlusunda buzullaşır bakışın
böler çığlıkları yüreğinin ayazı
terk edilişe isyanın çırpınır gölgesinde ezan sesinin
kapanır secdelere huşuyla
sonsuzluğun girdabında ansızın
yiter can çekişen avazın

sen
yasak bir aşkın lanetlenmiş ürünü
sen
karanlık bir rahmin beklenmeyen bahtsız prensi
sen
bilmediği denizlerde, elinde mum
zifiri karanlıklara yelken açan acemi kaptan

hazır ol tuzaklara

yıldızlar gecenin ardında gamsız
dört nala, uykuya hasret kasırgalar
okyanusun koynunda yıldırımlar öfkeli
sarar dev dalgaları ahtapotun kolları
sen şaşkın, kıvranırken korkuyla
dümeni kırık gemin, sürüklenir rotasız
ve kundağa hapsedilmiş bedenin sallanır beşik gibi
yapışır çaresizlik yakana
ve düşlerin umut olduğu bir limana
sığınırsın son bir çabayla

Bu limanda mutlusun
Atiden umutlusun
Ne açlık ne de yokluk
Ne soğuk ne de ayaz
Birazcık sevgi eksik
Onu da verir eller

Sen öyle san, bebeğim

Umutların yel olur
Gözyaşların sel olur
Zaman akar kuş gibi
Kışta soğuk duş gibi
Sille tokat üç öğün
İster gül, ister döğün

Gün gelir hayallerin
Gerçekleşir mi, bilmem

İyisi mi ağla sen
Ağla bebek, ağla sen