Ağla Ana Şiiri - Nizamettin Saltan

“Ana gibi yâr
Bağdat gibi diyâr olmaz”
Diye bir söz vardı bir zamanlar.
Bağdat o Bağdat değil,
Diyâr o diyâr…
O nâzenîn diyârda şimdi
Ne ağlayanı bahtiyâr,
Ne de güleni.
O diyâr hânumândır,
O diyâr harap...
O efsâne diyârda dilhûn olmuş
Analar, ağlar.

Ağla, ana ağla,
Çünkü anasın,
Ağlar analar.
Dünya bir yana,
Sen bir yanasın.

Sabırla damıtırsın
Hüznünü yüreğinde.
Hayat iksîridir bize,
Ateşin gecelerde yaktığın
Sırsıklam ağıtlar.
Acıya rahmet mayası,
Göz pınarlarında
Cân elmasın.

Uğrun uğrun bir muştu
Yarınlara dair,
Derbeder gözyaşın.
Arş`a yükselirken
Mahya mahya göğerttiğin
Mukaddes yasın...

Ağla, ana ağla,
Tahammül mülkünü yıksa da
Şaşkı ebreheler,
Avâre mamutlar...
Bu sarsak duruşunla,
Âhınla, hurûşunla,
Şerhâ şerhâ derûnunda uçurduğun
Bin Ebâbil kuşunla
Dârusselâm'sın sen,
Basra`sın, Felluce'sin, Kerbelâ`sın.

Ağla, ana ağla,
Ne makam çiçekleri diriltir
Bu hüseynî topraklar...
Kana karışsın pürtelaş göz yaşların,
Silme, silme
Bırak damlasın.

Ağla, ana ağla,
Bütün rikkatinle ağla,
Bütün şefkatinle ağla.
Ağla ki,
Hayat bize kara leke,
Cehennem olmasın.
(Nidda/2003)