Ağla gönül, elbet diner acın ağla ağla
Avlandın sonunda sevdâ denen ağla, ağla
Nasıl düştün bu tuzağa, nasıl yakalandın?
Yüreğini onmaz acılarla dağla ağla
Ovalar senindi, semâlar, dağlar senindi
Geniş yerle, sonsuz gökle, yüce dağla ağla
Umutsuz çırpınışlarla can verdi nicesi
Çıkış yok bu kafesten, ölüyle sağla ağla
Tükenmesin ferahlık veren o gözyaşların
Bir yolunu bulup akmasını sağla ağla
Ağla, ömrünün baharında nîsanlar gibi
Seherlerde kayna coş, sularca çağla ağla
Hayâtının en güzel demleri olacakken
Seni yaşlara boğan bu derdli çağla ağla
O saf ışığıdır sevdânın seni bağlayan
Ezelden seni sarmış bu sonsuz bağla ağla
Ağla, elbet diner ıstırâbın, ümid kesme
Ağla bendet kendini umuda bağla ağla
Selâm olsun o müjdeler getiren Elçi geldi
Ağla gönül, elbet diner acın ağla ağla
Kayıt Tarihi : 2.6.2017 19:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!