Ağla Şiiri - Salih Yılmazgil

Ağla gözüm, ağla! Açılırsın belki,
Boşa geçmiş maziyi anarak ağla.
Hatırada kalan resimlere bir bak,
Çürüyen gençliğine yanarak ağla.

Çocukluk merdivendi, her yaş basamak,
Şimdi yollar yokuş, bize yok kaçamak,
Ahir zamandır ki, zehirdir yaşamak,
Verilen zehri şerbet sanarak ağla.

Ağla! Göz pınarın kurumasın sakın.
Bir karış toprak olacak son durağın,
Katık yok, ama ekmek çeyreğe yakın,
Dişin yoksa yaşına banarak ağla.

Ağaran saçına mı, geçen yaşa mı,
Önüne koydukları perhiz aşa mı,
Gönlünü bağladığın kalbi taşa mı…
Neye ağlarsan işte, Kanarak ağla.