ben mutlu olunca ağlarım
hissiyatın fazlalığından
bu demek değil ki ağlamak kötü
bu benden dışarıya taşan hissin özü
ben üzülünce pek ağlayamam
susarım genelde boşluğa doğru
içimde buruk bir acı
ve genelde öyle hissederim
mutsuzluk çok olduğundan
bazen o kadar sessiz olurum ki
içim dolar taşar bir nehir gibi
dökülmek isterim herhangi bir yere
acılarımla ve sessizliğimle
ben ağlarım pek bir şey hissetmeyince
sanki dışarıdan içime his dolar gibi
hissizlik fazla düşünmekten gelir
korkutur ve sordurur insan değil miyim diye
gözler dolar ve bulutlaşır vizyon
birden bire hisler biter gibi
o anın en anında
her şeyin en fazla olduğu anda
başlar ve biter bir damla ile
sanki boşaldıkça taşarsın.
Faruk Aksoy
Kayıt Tarihi : 18.6.2021 18:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Faruk Aksoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/06/18/agla-150.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!