İşte şimdi vakti geldi ağlamanın
Ağla
İçinde bir sızı yakıp kavururken seni
Devirirken bir bir yılları ardın sıra
Devrederken çareyi çaresizliğe
Ağla
Gözbebeklerinden akan yaşlar bir nehre dönüşsün
Ağla, ağla ki
Yüreğindeki kimsesizlik kendini acıların koynunda üryan bulsun
Ağla, ağla ki
Çırpınışlarda ve haykırışlarda
Adını sayıkladığın cümle acılarda
Ardında bıraktığın yetim gurbetlerde…
Ağla, ağla ki
Gözbebeklerinden akan yaşlar Nil’i kıskandırsın
Dicle ve Fırat yürüsün ardın sıra selinde gözyaşlarının
Ağla, Öyle bir ağla ki
Tüm acıların temizlensin duruluğunda hayatın
Ağla
Öyle sessiz ve içten
Öyle masum ve duru
Milyon kere ağla
Ve ağladıkça acılarından arın
Bir bir terk etsin seni kim/se/siz/lik…
Kayıt Tarihi : 7.3.2013 23:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ağlamak
![Hüsnü Bala](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/03/07/agla-111.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!