Dost diye güvendim açtım derdimi,
İnan ki ağzımın payını aldım!
Kalkıp bize ahlak dersi verdi mi,
Şaşırdım öylece ortada kaldım!
Ne hakkı bıraktı ne de hukuku,
Gönlümüze attı zehirli oku,
Bilmez aç olanı bilmiyor toku,
Vazgeçtim bıraktım haline saldım!
Yalnız o biliyor sanki doğruyu,
Anlatıp duruyor bir de eğriyi,
Bilmiyor daveti bilmez çağrıyı,
Bilemedim nasıl ortama daldım!
Herkes hesap yapar bilmez yarını,
Bir meçhule atar bütün varını,
Kediye yüklüyor şimdi karını,
Bilmez ki karşında yıkılmaz zaldım*!
Gözüne bakarak söyler yalanı,
Hakkı gibi anlatıyor talanı,
Boş bulmuşta dolanıyor alanı,
Dertli, o söyledi ben sazın çaldım!
*Zal: İran’da eskiden kalma mitolojik bir savaşçı manasına gelmektedir.
Erdemli (19.02.2024 Pazartesi)
Kayıt Tarihi : 25.2.2024 13:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dost diye bildiğim makam sahibi birine bir problem çözümü için gittiğimde yaşadığım sahneyi, dinlediğim teraneyi kaleme almaya çalıştım. O sözlerine benim inandığımı sandığı için son satırda o söyledi ben sazın çaldım diye ifade ettim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!