Ağıtsal Anne Terapisi

Eteğinin ipeği nakış yüreğe
yanında sözcükler ırmak
yine de lal olur,
bakışı kalan ellerin ne de sıcak
ben senden bir sevdayım
geç anladım ateşin değerini
sustuğun türküler gibi
içinde büyüttün içimi
beşiklerce salladığın
bu kalp senin / zikreder
sana yumar gözlerini

ay senin ellerinden doğar
ışıksız yollardan geçerim
azığımdır
titreşen iki dudak çizen aminlerin
resmini çiziyorum
geçtiğin ve geçeceğin yerlerin

köşedeki muştusun
kalbim ritminde yürür adımların
döndüğünde yüzün yüzüme
utanır bitecek her an utanır
bitmesin eteğinde geçirdiğim yıllar utanır
ağızdan çıkacak iki hece:
“anne”
ayrılığı utandırır

hayallerimi sen kovala ey saçı rüzgara denk
aklıma koşmalarını koy ki
sıkışıyorum bir çıkmaz sokakta
izlerin derin bu sokakta
hayalin tüm hayalleri eritir bu sokakta
senden gayri yari neyleyeyim ben bu sokakta

şimdi
oyunun sonunda / bu sokak tabelasında
anladım anlattıklarını
duraksız yaşadın hayatı
duraksız çekeceğim içime acını