Ağıtlar2 Şiiri - Deniz Kaplan

Bak artık bedenim karışmaya başladı toprağa
Senn çiçeklerini taşırken..
Ağlarken yanımda her gün her gece
Geliyor sesin gökyüzüne
Ve göğüs kafesinde atan kalbn
Çırpınıyor..
Benim bedenimde
Bedenim toprak olmaya başlamış
Ayakların ezer bni şimdi
Sözlerin yerine..

Kara düşlerinde varım artık
Zaman geçtikçe suskunluğumu arttıyor yalnızlık
Ve seni gözlerim kazımış bir kere
Hatırlayamama korkusu yok kimesizlikte
Nesiller öncemi gördüm
Sana da baktım..
Gördüm ki uzun bi özlem var aramzda
Kefenim takılmış kara toprağa ezilmekten yorulmuş.

Ağlama..
Gözündeki yaş mehtaba sıçrayacak
Mehtap hüzünlenip seni çağıracak
Ve o kahverngi gözlerini kıskanacak..
Yakamozlar..susacak
Ve bu kalp yalnız ve sadece ölümden sonra da senin için atacak

Her damlanda gözlerin puslanıyor
Braz daha sızlıyorum
Ee unutma
Artık sadece kemklerimle yaşıyorum

Şimdi yanlız sensin gökyüzüm
Üstümdeki toprak kadr uzak
Ve bnm gök yüzüm
Şakır şakır ağlıyor
Altında siyah bir etek ve kırmızı bir kazak

Hikayemz buna özgü
Kısa ama metrajlı
Hayatımı..
Sana emanet ediyorm
Kalbinin her çarpışında biraz daha
Seni bendn biliyorm
Ve
Nefes alışlarını duyuyorum karanlıkta
Bu sefer seni sennle yaşıyorum
-siz eki taşımadan cümleler
Ve gidişini duyuyorum kara toprakta
Veda edemeyişin bna
Merak etme bn her ağlayışında
Kendimi yannda buluyorum

Deniz KAPLAN