Ağıtlar Yakıyorum Şiiri - Mahmut Çetin Z ...

Kadir kıymet bilmeze inandı taptı gönül.
Görür görmez başına aşkı dert yaptı gönül.
Bir çift kahve gözlere aldandı saptı gönül.
Seni gördüğüm güne kadere okuyorum.
Senle geçen zamana ağıtlar yakıyorum.

Senin neyine kandı niye vuruldu bilmem?
Çağlayanlar yapardı neden duruldu bilmem?
Sana nasıl inandı niçin sarıldı bilmem?
Gördüğümden bu yana dertleri dokuyorum.
Senle geçen zamana ağıtlar yakıyorum.

Bahar başladı sandım çiçeksiz dala döndüm.
Her derde dayanırdım dağılmış sala döndüm.
Fırtınalar yıkmazdı don yemiş güle döndüm.
Aldanan şu gönlümle gözyaşı döküyorum.
Senle geçen zamana ağıtlar yakıyorum.

Hazanda açan gülle bahar geliyor sandım.
Ömrümün son deminde kader gülüyor sandım.
Herkes beni ağlattı seni siliyor sandım.
Kök salmıştın gönlümde yerinden söküyorum,
Senle geçen zamana ağıtlar yakıyorum.

Ne kadar sitem etsem mazime anı oldun.
Yaşamıma can suyu sevdamın kanı oldun.
Çetin’in gönlüne can zorba cananı oldun.
Kökler salan aşkımı söktükçe dikiyorum.
Senden sonra zamanda ölüme akıyorum.

Mahmut Çetin Zorba

5 Ocak 2010 Antakya