Ağıtlar Şiiri - Nuran Karaca

Leylak kekik kokuları saçan
bir kıra doğru yürüyüp,
ruhumu doğanın şifalı ellerine
teslim etmeliyim.
Doga : muhteşem ,
kusursuz çizilmiş bir tablodur
renkleri ,içinde barındırdığı
tüm canlıları, gizemi.

Uzanmalıyım kırlara
serçeler uçsun üzerimden ,
şarkı söyleyerek
eşlik etmeliyim onlara.
Dış sesimin ahengini duymalıyım
zihnımin dumanını
anlaşılmaz sözcüklerimle dağıtmalıyım.

Boynumda dolaşmalı
bir ugur böceği ,
gülümseyerek onu alıp
bir zamanlar ondan
medet umuşumu anlatmalıyım.

Bir kelebek konsun omzuma
narin bedenini yakalayım
seveyim biraz ne olur ki !
Sonra da ;
özgürlügün tadını tattırayım.

Cesaretim ;daglara tırmandırsın beni
bulutların dansını yakından izleyim .

Bir acı diken çıksın karşıma
sayısız çiçekler arasında,
dağlayıp kanatsın canımı defalarca...
onunla dertleşeyim ,
küskünken barışan
özlemle kucaklaşan
eski dostlar gibi.
acısı değer verdiklerimin
kalbime vurduğu hançerin acısından
daha beter değil ki.

Bir kır menekşesi açsın yanıbaşımda
hayranlıkla yapraklarını okşayım,
usulca fısıldayım :
duruşun kadar
güzellikler yaşadı yüregim
ama çabuk kırıyorlar
ah be çiçeğim ...

Yüreğimin dört duvarını
rengarenk boyamak üzereyken
fırçam düşsün ellerimden,
bir fırtına kopsun aniden...

Şahlanmış bir süvari
peydah olsun önümde
Tozu dumana katarcasına ,
son gücümle ardından
koşarak yetişmeye çalışayım.

O; gözden kaybolurken
ah ederek dizlerimi döveyim ...
belki de bu kendimle
ilk ve son yüzleşmem olur :
kıymetini bilemeden
ellerimden uçan gençliğime ,
İç çekerek ; ağıtlar yakayım.

14 12 2017
22 6