Ağıtlar: 1... Şehit Şiiri - İbrahim Soyalar

Birinci gün vuruldun ve öldün hemen oracıkta
İkinci gün omuzlardaydın marşların eşliğinde
Kefenlendin ve gömüldün mezara üçüncü gün
Sonra unutuldun sen, senden öncekiler gibi…

Seninle şimdi hayat yolunda Şehid’im hey!
Çıksak geriye doğru bir zaman yolculuğuna
Dünyadan arsızca sökerek koparanlar seni
Zevk ü sefa içindelerdir mutlaka bu hayatta…

İlk gün doğdun ve umarsız ağladın saatlerce
Annen baban yürekten kucakladılar seni
Bağırlarına bastılar sıkıca, derin bir şefkatle
Sevindiler nur topu gibi oğlumuz oldu diye…

İyi ki doğdun denildi ilk doğum gününde
Yedinci yıl sevinçle koşarak başladın okula
Okumayı sökünce büyük şenlik vardı evde
Sünnet törenin yapıldığında sekizdi yaşın…

On dört yıl uçtu ömründen ilköğretim bitti
On sekizinci yıl liseydi biten ve adam oldun
Yirmi yıl geçiverdi aniden davulla uğurlandın
Çakı gibi asker oldun aziz vatan toprağında…

Yirmi birinci yıl gencecik fidandın ateş hattında
Koca çınar gibi devrildiğinde kararmış toprağa
Beynini parçalayan sert bir mayının yazgısında
Annen hemen düştü bir yana baban öte yana…

Önce bedenin sarsılıp düştü bozkırın ortasına
Acın düştü yakılan ağıtlarla babanın ocağına
Feryatlardı yükselerek yayılan semaya sonra
Dualarla bir avuç toprağa gömüldü bedenin…

Yine bildik koca kafalarda salya sümük ağızlar
Kazıyoruz zıkkımın kökünü üretilen malum laf
Penseyle söküldükçe sökülür temelli etlerimiz
Lafla yürür peynir gemisi, yoktur hiç bir yapılan…

Alnından süzülüp pıhtılaşmış o bir damla kan
Her şeyi anlatıyor bana şimdi sessiz çığlığında
Boşluğa bakıyor açık, siyah iri gözlerin dehşetle
Neden diyor ölü benim, genç bedenim bin parça…

İnceden bir yanık türkü söylenir dağlarda şimdi
Yankılanan ezginin boşlukta sürüklenen tınısı
Yalnızca annen taş basıyor yüreğine senin yerine
Sende unutuldun diğerleri gibi, kuru yaprak gibi…